شهید علی‌اکبر علی‌آبادی؛ دانش‌آموزی که پس از اخراج از دبیرستان، در بهشت آسمانی شد

در میان ستارگان درخشان انقلاب اسلامی، نام دانش‌آموزان مبارزی که با بصیرت و شجاعت، کلاس درس را به سنگر مبارزه تبدیل کردند، همواره می‌درخشد. شهید علی‌اکبر علی‌آبادی، دانش‌آموز سال آخر دبیرستان از مشهد مقدس، یکی از همین قهرمانان است. او که به دلیل نوشتن پیام تسلیت برای شهدای قم بر تخته سیاه کلاس، از مدرسه اخراج شده بود، دست از مبارزه نکشید و سرانجام با رویایی صادقه، در حماسه خونین ۱۰ دی‌ماه ۱۳۵۷، در حالی که به یاری مجروحی شتافته بود، آسمانی شد.

این مقاله، بر اساس خاطرات مادر بزرگوارش و اسناد به‌جای‌مانده، به بازخوانی زندگی، مبارزات شجاعانه و شهادت عارفانه این دانش‌آموز ۲۰ ساله می‌پردازد.

زندگی‌نامه و ویژگی‌های اخلاقی؛ “موسی” خانواده

شهید علی‌اکبر علی‌آبادی در ۲۴ فروردین ۱۳۳۷ در خانواده‌ای متوسط و مذهبی در مشهد به دنیا آمد. او دانش‌آموزی باهوش، کنجکاو و فعال بود که هیچ‌گاه مسائل را نسنجیده نمی‌پذیرفت و به همین دلیل، همواره با معلمان و دوستانش به بحث و گفتگو می‌پرداخت. او در اخلاق، پیامبر اکرم (ص) و ائمه معصومین (ع) را الگوی خود قرار داده بود.

صداقت، پاکی و تنفر از دروغ و تظاهر، از ویژگی‌های بارز او بود. او معتقد بود کارها باید برای مصالح اجتماعی انجام شود، نه منافع شخصی. در وصیت‌نامه‌اش می‌گوید:

«کسانی که هر چیز را برای خود می‌خواهند، دشمنان رو در روی مردم هستند.»

محبت او به اطرافیان زبانزد بود؛ همه او را “موسی” صدا می‌کردند و اقوام می‌گفتند: «وقتی به خانه شما می‌آییم که موسی باشد». او احترام خاصی برای آداب دینی قائل بود؛ قبل از هر لقمه “بسم الله” می‌گفت و هنگام نوشیدن آب، «سلام بر لب تشنه حسین (ع)» را زمزمه می‌کرد.

دانش‌آموز مبارز؛ از اخراج در مدرسه تا تقابل با زور

روحیه حق‌طلب و ظلم‌ستیز علی‌اکبر، او را به یکی از دانش‌آموزان پیشگام در فعالیت‌های انقلابی تبدیل کرده بود.

“چهلم شهدای قم را تسلیت عرض می‌کنم”

در سال ۱۳۵۶، در یکی از روزهای مدرسه، بر روی تخته سیاه کلاس نوشت: «چهلمین روز شهادت شهدای قم را به تمامی مسلمانان تسلیت عرض می‌کنم و به احترام خون آنان، تقاضای یک دقیقه سکوت می‌نمایم». به همین علت، توسط مدیر دبیرستان دستگیر، مورد ضرب و شتم شدید قرار گرفت و از مدرسه اخراج شد. اما این اتفاق، نه تنها او را از راهش بازنداشت، بلکه عزم او را برای مبارزه جدی‌تر کرد.

روایت مادر؛ “شهادت از همه چیز بالاتر است”

مادر شهید خاطره‌ای شنیدنی از روحیه سازش‌ناپذیر فرزندش نقل می‌کند. روزی یکی از افراد با نفوذ و وابسته به رژیم، به علی‌اکبر پیشنهاد استخدام در ارتش را می‌دهد، اما علی‌اکبر پاسخ می‌دهد: «نان ارتش حرام است. من هر شغلی بگیرم از ارتش بهتر است». مدتی بعد، در خیابان با همان فرد روبرو می‌شود و بدون ترس، راه را بر ماشین او می‌بندد و اول خودش عبور می‌کند که این ماجرا به درگیری لفظی می‌انجامد. وقتی پدرش او را از خطر ساواک برحذر می‌دارد، علی‌اکبر با قاطعیت می‌گوید:

من از او نمی‌ترسم. اگر هم بدانم دارند مرا می‌کشند، به دست و پای او نمی‌افتم. شهادت از همه چیز بالاتر است.

جالب آنکه پس از شهادت علی‌اکبر، همان فرد وابسته به رژیم، متحول و انقلابی شد و همواره با بوسیدن عکس شهید، به مادرش می‌گفت: «خوش به حال و خوش به سعادت شما».

شهادت در ۱۰ دی؛ میهمان بهشت

رؤیای صادقه و چهره نورانی

یک شب قبل از شهادت، علی‌اکبر در خواب، سید جلیل‌القدری را می‌بیند که به او می‌گوید: «فردا شب در بهشت میهمان ما هستی». او از ترس اینکه مبادا پدر و مادرش مانع حضور او در راهپیمایی شوند، این خواب را تنها برای پیرمرد محترمی در محله تعریف می‌کند. مادرش روایت می‌کند که صبح روز شهادت، چهره علی‌اکبر به قدری زیبا و نورانی بود که شگفت‌زده شده بود. او آن روز با روحیه ای بسیار عالی، پس از خواندن نماز صبح و بیدار کردن همه اعضای خانواده برای نماز، راهی تظاهرات شد.

“هزاران مرتبه می‌گوییم مرگ بر شاه”

روز ۱۰ دی‌ماه ۱۳۵۷، مشهد غرق در آتش و خون بود. شهید علی‌اکبر در چهارراه شهدا، در حال کمک و حمل یکی از مجروحان بود که متوجه سربازی می‌شود که بی‌هدف به سوی مردم بی‌دفاع تیراندازی می‌کند. جلو می‌رود و او را از این کار ناجوانمردانه منع می‌کند. سرباز می‌پرسد: «آیا تو هم از کسانی هستی که مرگ بر شاه می‌گویند؟» علی‌اکبر با شجاعتی برخاسته از ایمانش پاسخ می‌دهد:

بله، نه یک مرتبه، بلکه هزاران مرتبه می‌گوییم مرگ بر شاه!

و به راه خود ادامه می‌دهد. در همین لحظه، آن سرباز اغفال‌شده به دستور افسر مافوقش، علی‌اکبر را از پشت سر هدف گلوله قرار می‌دهد و او را به شهادت می‌رساند.

شناسنامه شهید علی‌اکبر علی‌آبادی