به گزارش ایرنا، بالاخره کاروانی از عشق، امید و دعا به مقصد رسید. پویش مردمی نذر گل، که از روزهای ابتدایی اردیبهشت آغاز شد، حالا با دستانی پر از گل و دل‌هایی سرشار از انتظار، مشهدالرضا(ع) را در آغوش گرفته است.
کاروان مردمی برای یازدهمین سال متوالی است با همراهی خالصانه مردم رامسر و شهرستان‌های همجوار راهی دیار امام رئوف شد.
در روز میلاد امام رئوف، این کاروان چیزی فراتر از گل آورده است؛ اشک‌های شوق، دل‌های عاشق، قلب‌هایی که در طواف ضریح، زمزمه‌های دعا را سر داده‌اند.
هر شاخه گل، حکایتی دارد، قصه اشک‌های شبانه‌ی مادری که دست نیازش را به سوی آسمان بلند کرده، نجواهای خاموش کودکی که نخستین دعای عمرش را به زبان آورده، دستان لرزان پیرمردی که بوی امید را در میان گلبرگ‌ها جست‌وجو می‌کند.
حرم، بوی اشتیاق گرفته است، زمینی که آغوش خود را به روی عاشقان گشوده و آسمانی که گوش سپرده به دعاهای بی‌پایان این روز مقدس.
ابوالفضل جنت علی‌پور مسوول گروه مردمی گل آرایی حرم مطهر رضوی شهرستان رامسر و شهرستان‌های همجوار در گفت‌وگو با خبرنگار ایرنا اظهار کرد: کاروان مردمی اهدای گل به حرم مطهر امام رضا(ع) و حضرت فاطمه معصومه(س) رسید.
وی افزود: این کاروان مردمی برای یازدهمین سال متوالی با همراهی خالصانه مردم شهرستان رامسر و شهرستان‌های همجوار به حرم مطهر رسید.
مسوول گروه مردمی گل آرایی حرم مطهر رضوی رامسر و شهرستان‌های همجوار تصریح کرد: این گل‌های اهدایی ریشه در ارادت مردم به امام مهربانی دارد که به مشهد الرضا رسید.
جنت علی‌پور بیان کرد: کاروان گل با دنیایی از حاجات و درد و دل‌های گفتنی و ناگفتنی که به گوش گلدان‌ها سپرده شده بود به حرم مطهر رسید و مورد استقبال زائران قرار گرفت.
این پویش، تنها یک آیین نیست، بلکه شعری است از دلدادگی، نذر دل‌هایی که هر ساله در اردیبهشت جوانه می‌زنند و با عطر گل‌ها راهی دیار امام مهربانی می‌شوند. این عشق، این امید، این حرکت مردمی، هرگز کهنه نمی‌شود، بلکه با هر سال، ریشه‌هایش در دل عاشقان، عمیق‌تر و جاودانه‌تر می‌شود.